Στόχος της παρούσας Διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση της επιρροής του ισόπεδου κόμβου σε συνδυασμό με άλλες επιλεγμένες παραμέτρους στη συχνότητα και στη σοβαρότητα των οδικών ατυχημάτων. Για την επίτευξη του στόχου αυτού, χρησιμοποιήθηκαν κατάλληλα επεξεργασμένα στοιχεία οδικών ατυχημάτων από τη βάση  δεδομένων του Τομέα Μεταφορών και  Συγκοινωνιακής Υποδομής του Ε.Μ.Π. για την περίοδο 1996-2007 στην Ελλάδα. Αναπτύχθηκαν δύο σειρές μαθηματικών προτύπων: δώδεκα πρότυπα με χρήση της μεθόδου της λογαριθμοκανονικής παλινδρόμησης και έξι πρότυπα με τη  μέθοδο της γενικής λογαριθμογραμμικής παλινδρόμησης για διαφορετικές σοβαρότητες ατυχημάτων εντός και εκτός κόμβου. Με τη λογαριθμοκανονική ανάλυση εξετάστηκε η επιρροή στο συνολικό αριθμό των ατυχημάτων, των εξής παραγόντων: συνθήκες φωτισμού, ατμοσφαιρικές συνθήκες, τύπος ατυχήματος, ελιγμός οχήματος, κεντρικό στηθαίο ασφαλείας, ανωφέρεια και κατωφέρεια. Με τη γενική λογαριθμογραμμική ανάλυση εξετάστηκαν οι συνθήκες φωτισμού, οι ατμοσφαιρικές συνθήκες, ο τύπος του ατυχήματος, το κεντρικό στηθαίο ασφαλείας και ο ισόπεδος κόμβος. Από την ανάλυση, μεταξύ άλλων προέκυψαν ότι ο συχνότερος τύπος ατυχήματος σε κόμβο είναι η πλαγιομετωπική σύγκρουση και ότι ανεξαρτήτως τύπου περιοχής, τα ατυχήματα που συμβαίνουν εκτός κόμβου είναι τουλάχιστον διπλάσια από εκείνα που συμβαίνουν εντός κόμβου.