Στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η ανάπτυξη προτύπων για την περιγραφή της συμπεριφοράς των πεζών ως προς τη διάσχιση οδών κατά μήκος διαδρομών σε αστικά οδικά δίκτυα, και ο υπολογισμός της αντίστοιχης έκθεσής τους στον κίνδυνο οδικού ατυχήματος. Για τον σκοπό αυτό, επιλέγεται μια τοπολογική θεώρηση του αστικού οδικού δικτύου, από την οποία προκύπτουν βασικές ιδιότητες των διαδρομών και των διασχίσεων οδού. Στη συνέχεια, αναπτύσσεται αλγόριθμος υπολογισμού του συνόλου επιλογών κάθε διάσχισης του πεζού κατά μήκος της διαδρομής και προτείνεται η προτυποποίηση της διαδικασίας επιλογής θέσης διάσχισης με χρήση προτύπων διακριτών επιλογών. Εξετάζονται εναλλακτικές υποθέσεις για τον τρόπο λήψης απόφασης διάσχισης οδού (διαδοχική λήψη αποφάσεων, συνολική λήψη αποφάσεων) και σε κάθε περίπτωση εξετάζονται διαφορετικά πρότυπα (πολυωνυμικά, ιεραρχικά, συνδυαστικά ιεραρχικά, μικτά). Επίσης, πραγματοποιείται έρευνα πεδίου καταγραφής διαδρομών πεζών, κατά την οποία συλλέγονται αναλυτικά στοιχεία διαδρομών, πεζών, οδικού δικτύου, κυκλοφοριακών συνθηκών και διασχίσεων. Από τα αποτελέσματα της ανάλυσης προκύπτει αυξημένη πιθανότητα διάσχισης στην αρχή της διαδρομής, τάση αναβολής της διάσχισης σε μεγάλες διαδρομές και σε μεγάλη ταχύτητα βαδίσματος και αυξημένη πιθανότητα διάσχισης εκτός κόμβου σε χαμηλό κυκλοφοριακό φόρτο και σε οδούς μιας κατεύθυνσης. Επίσης, η υπόθεση της διαδοχικής λήψης αποφάσεων αποδεικνύεται πλεονεκτικότερη για την περιγραφή του φαινομένου. Για τον υπολογισμό της έκθεσης στον κίνδυνο κατά μήκος διαδρομής προτείνεται η χρήση ενός μικροσκοπικού δείκτη, ενώ διατυπώνεται η έννοια της μεταβλητής έκθεσης στον κίνδυνο μιας θέσης με βάση την πιθανότητα διάσχισης. Τέλος, πραγματοποιείται εφαρμογή της προτεινόμενης μεθοδολογίας σε μια τυπική διαδρομή για διαφορετικά σενάρια.