Κάτω από επικίνδυνες συνθήκες, οι μοτοσυκλετιστές συχνά μεταβάλλουν τη συμπεριφορά τους, ακολουθώντας μια παράτυπη σειρά ενεργειών κατά την οδήγηση αντί για τον συνηθισμένο τρόπο οδήγησης. Τέτοιες ενέργειες περιλαμβάνουν πέδηση, αλλαγή στην πίεση του γκαζιού, ελιγμούς ή συνδυασμούς των παραπάνω. Ωστόσο, τόσο τα πραγματικά όσο και τα αντιληπτά όρια της συνηθισμένης και της μη συνηθισμένης οδηγικής συμπεριφοράς διαφέρουν μεταξύ των μοτοσυκλετιστών. Προκειμένου να καθορισθούν τα προφίλ οδήγησης μέσω της διάκρισης των συνηθισμένων και μη συνηθισμένων συμπεριφορών οδήγησης μοτοσυκλετιστών με τη χρήση δεδομένων υψηλής ανάλυσης σε φυσικές συνθήκες οδήγησης, προτείνεται μια απλή και ευέλικτη μεθοδολογία. Οι “παρατυπίες” στην οδηγική συμπεριφορά εκφράζονται συστηματικά ως αποκλίνουσες τιμές στο σύνολο δεδομένων των παραμέτρων οδήγησης. Οι διαπιστωθείσες παρατυπίες είναι εκείνες που αποκλίνουν από το κέντρο βάρους των από κοινού θεωρούμενων παραμέτρων οδήγησης. Αυτές οι παρατυπίες μπορεί να θεωρηθεί ότι ορίζουν κρίσιμες οδηγικές καταστάσεις (συμβάντα) που σχετίζονται περαιτέρω με τις τυπικές ενέργειες οδήγησης. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η από κοινού εξέταση των μεταβλητών που συνδέονται άμεσα με τα μηχανικά χαρακτηριστικά των μοτοσυκλετών, όπως ενεργοποίηση της εμπρός και πίσω πέδησης, ταχύτητα των τροχών, σύστημα επιτάχυνσης και τιμόνι, επαρκεί για τη διάκριση της συνηθισμένης από τη μη συνηθισμένη οδηγική συμπεριφορά των μοτοσυκλετιστών.