Η πρόβλεψη της κυκλοφοριακής κατάστασης είναι ένα βασικό πρόβλημα με σημαντικές επιπτώσεις στη σύγχρονη διαχείριση κυκλοφορίας. Η θεωρία κυκλοφοριακής ροής παρέχει χρήσιμους πόρους, περιλαμβανομένων θεμελιωδών μοντέλων κυκλοφοριακής ροής τα οποία περιγράφουν τα φαινόμενα καθώς και βοηθούν στην κατανόηση τους. Επίσης, τα μοντέλα αυτά αποτελούν τη βάση πολλών μοντέλων προσομοίωσης. Στην εργασία αυτή παρουσιάζεται μια μεθοδολογία για την πρόβλεψη της κυκλοφοριακής κατάστασης, η οποία χρησιμοποιεί διαθέσιμα κυκλοφοριακά και άλλα δεδομένα και υπολογιστικές τεχνικές που τα αξιοποιούν. Ένα πλεονέκτημα της μεθοδολογίας αυτής είναι η ευελιξία της στην αξιοποίηση νέων διαθέσιμων δεδομένων. Εκτιμάται ότι τα μοντέλα αυτά είναι πιο κατάλληλα για χρήση σε μοντέλα προσομοίωσης, σε σχέση με τις παραδοσιακές σχέσεις. Η μεθοδολογία εφαρμόζεται σε δυο αυτοκινητοδρόμους στην Αμερική και το Ισραήλ και από τα αποτελέσματα προκύπτει ότι η προτεινόμενη μεθοδολογία παρουσιάζει καλύτερα αποτελέσματα από τις υφιστάμενες προσεγγίσεις και θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντικά ωφέλη αν ενσωματωθεί σε υπάρχοντα μοντέλα πρόβλεψης της κυκλοφορίας.