Οι αναβάτες μηχανοκίνητων δικύκλων θεωρούνται ευάλωτοι χρήστες της οδού, καθώς εμφανίζουν αυξημένους δείκτες ατυχημάτων και τραυματισμών. Κατά τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη παρατηρείται ελαφριά μειωτική τάση στα ατυχήματα με μηχανοκίνητα δίκυκλα. Εντούτοις, η μείωση αυτή είναι μικρότερη από την αντίστοιχη μείωση στα αυτοκίνητα. Ταυτόχρονα, η ιδιοκτησία και χρήση των μηχανοκίνητων δικύκλων αυξάνεται για διάφορους λόγους, που περιλαμβάνουν μειωμένη δαπάνη αγοράς και χρήσης, μεγαλύτερη ευελιξία μετακίνησης και στάθμευσης σε κορεσμένα οδικά δίκτυα, αυξημένη δημοτικότητα των μηχανοκίνητων δικύκλων για χρήση αναψυχής και αυξημένος αριθμός παλαιών αναβατών που επιστρέφουν στα δίκυκλα. Επομένως, είναι ιδιαίτερα σημαντικός ο σχεδιασμός κατάλληλων μέτρων για τον περιορισμό των ατυχημάτων με μηχανοκίνητα δίκυκλα. Στόχος της εργασίας είναι ο προσδιορισμός και ο έλεγχος ενός μεθοδολογικού πλαισίου για την αξιολόγηση μέτρων οδικής ασφάλειας για τα μηχανοκίνητα δίκυκλα, καθώς και η αξιολόγηση υφιστάμενων μέτρων οδικής ασφάλειας με την προτεινόμενη μεθοδολογία. Επιπλέον, εντοπίζονται συγκεκριμένοι τομείς που έχουν ανάγκη τον σχεδιασμό και εφαρμογή μέτρων, λαμβάνοντας υπόψη διάφορα χαρακτηριστικά αποτελεσματικότητας, όπως η ανάγκη για τέτοια μέτρα, η αναμενόμενη επίπτωση, αποδοχή και βιωσιμότητα, καθώς η οπτική γωνία του αναβάτη. Τέλος, παρουσιάζονται συγκεκριμένες ερευνητικές προτεραιότητες και μεθοδολογικές προτάσεις.