Η επικινδυνότητα μίας οδού είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον τρόπο διαχείρισης της πρόσβασης και τις παρόδιες χρήσεις γης, ενώ η σοβαρότητα των οδικών ατυχημάτων εξαρτάται από τον τύπο της πρόσκρουσης και την ταχύτητα του οχήματος.  Με βάση ευρεία βιβλιογραφική ανασκόπηση και εξέταση αρκετών σύγχρονων επιτυχημένων παραδειγμάτων από Ευρωπαϊκές πόλεις επιχειρείται η σύνθεση μίας λειτουργικής ιεράρχησης των αστικών οδών με γνώμονα τη μείωση της επικινδυνότητάς τους.  Για κάθε μία από τις πέντε προτεινόμενες κατηγορίες οδών εξετάζονται παράμετροι που αφορούν στη λειτουργία της οδού (διαχείριση προσβάσεων, έλεγχος χρήσεων γης) και τη συμπεριφορά των οδηγών και πεζών και προτείνονται τα βασικά στοιχεία του σχεδιασμού της.  Η σταδιακή εφαρμογή των νέων τάσεων στην ιεράρχηση του αστικού οδικού δικτύου των ελληνικών πόλεων είναι δυνατόν να βελτιώσει σημαντικά το σημερινό επίπεδο οδικής ασφάλειας.