Η επεξήγηση της συμπεριφοράς των πεζών κατά τη διάρκεια διαδρομών μπορεί να συνεισφέρει στον πιο αποτελεσματικό και στοχευμένο σχεδιασμό της υποδομής για τους πεζούς στις αστικές περιοχές και στην ακριβέστερη αποτίμηση της ασφάλειας των πεζών. Παρόλο που η υφιστάμενη έρευνα σε θέματα συμπεριφοράς των πεζών είναι εκτενής, οι περισσότερες έρευνες εξετάζουν τις επιλογές των πεζών ως προς τη διάσχιση οδών σε μεμονωμένες θέσεις και δίνουν έμφαση σε μια συγκεκριμένη κατηγορία καθοριστικών παραμέτρων (οδικό περιβάλλον, κυκλοφορία, ανθρώπινος παράγοντας). Αντίθετα, η συμπεριφορά των πεζών ως προς τη διάσχιση οδών σε επίπεδο διαδρομής δεν έχει εξεταστεί. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται ένα θεωρητικό πλαίσιο για την προτυποποίηση της συμπεριφοράς των πεζών ως προς τη διάσχιση οδών κατά μήκος διαδρομής, στο οποίο αντιμετωπίζονται σε σημαντικό βαθμό οι δυσκολίες στη συλλογή των απαραίτητων στοιχείων και στον ορισμό ενός μεθοδολογικού πλαισίου προτυποποίησης. Αρχικά, προτείνεται μια τοπολογική θεώρηση του οδικού δικτύου και των αποφάσεων διάσχισης των πεζών, καθιστώντας δυνατό τον προσδιορισμό συγκεκριμένων μοτίβων συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια διαδρομής. Επιπλέον, προτείνονται συγκεκριμένες μέθοδοι από την οικογένεια των προτύπων διακριτών επιλογών για τον προσδιορισμό του πλήθους και της θέσης των διασχίσεων, λαμβάνοντας υπόψη της ιεραρχική και δυναμική φύση των αποφάσεων των πεζών κατά τη διάρκεια διαδρομής. Τέλος, προτείνεται μια μεθοδολογία έρευνας πεδίου για τη συλλογή λεπτομερών δεδομένων για τις αποφάσεις διάσχισης των πεζών, που αφορούν σε στοιχεία της οδού, της κυκλοφορίας και των ατόμων, καθώς και στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ πεζών και οχημάτων. Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα από την πιλοτική εφαρμογή του προτεινόμενου πλαισίου είναι ενθαρρυντικά και μια πλήρης εφαρμογή για τον έλεγχο και την επικύρωσή του βρίσκεται σε εξέλιξη.