Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η επίτευξη της βέλτιστης κατανομήςχρηματικών πόρων για την υλοποίηση λιμενικών έργων υποδομής, με απώτερο επιθυμητόαποτέλεσμα τη μέγιστη δυνατή αναβάθμιση των 12 σπουδαιότερων ελληνικών επιβατικώνλιμένων. Για το σκοπό αυτό αναπτύχθηκαν και εφαρμόστηκαν μαθηματικά μοντέλάβελτιστοποίησης, τα οποία στηρίζονται στις αρχές της θεωρίας του γραμμικού ακέραιουπρογραμματισμού. Το μοντέλα αυτά βρίσκουν εφαρμογή μέσω αντικειμενικής συνάρτησηςστην οποία εισάγονται οι συντελεστές σημασίας των λιμένων και των εφτά έργων υποδομήςπου επιλέγονται να υλοποιηθούν αντίστοιχα. Κατά τη διαδικασία βελτιστοποίησηςεπιδιώκεται η μεγιστοποίηση της αντικειμενικής συνάρτησης με περιορισμό το διαθέσιμοπροϋπολογισμό. Σύνολο εφαρμόστηκαν 10 διαφορετικά σενάρια βελτιστοποίησης. Από ταμοντέλα προέκυψε ότι οι παράγοντες που επηρεάζουν αλλά όχι με γραμμικό τρόπο τηβέλτιστη κατανομή πόρων σε έργα αναβάθμισης είναι το μέγεθος του προϋπολογισμού, τοκόστος των έργων, η κλιμάκωση των επενδύσεων στο χρόνο και οι συντελεστές αξιολόγησηςλιμένων και ενεργειών έτσι όπως έχουν οριστεί. Επίσης, βρέθηκε ότι η απόδοση πουεπιφέρει η υλοποίηση των έργων υποδομής στους λιμένες δεν αυξάνεται αναλογικά με τηναύξηση του διαθέσιμου κεφαλαίου.