Στόχος της παρούσας Διπλωματικής Εργασίας είναι η επίτευξη της βέλτιστης κατανομής των χρηματικών πόρων της Ελλάδας με απώτερο σκοπό την αναβάθμιση των υποδομών των σπουδαιότερων αερολιμένων. Για την πραγματοποίηση του στόχου αναπτύχθηκε και εφαρμόστηκε μαθηματικό μοντέλο βελτιστοποίησης, το οποίο στηρίζεται στις αρχές του γραμμικού ακέραιου προγραμματισμού. Το μοντέλο αυτό εκφράστηκε  μέσω αντικειμενικής συνάρτησης, στην οποία εισάγεται ο συντελεστής σπουδαιότητας του κάθε αερολιμένα και ο συντελεστής μεταβολής απόδοσης της κάθε ενέργειας αναβάθμισης. Κατά τη διαδικασία της βελτιστοποίησης επιζητείται η μεγιστοποίηση της αντικειμενικής συνάρτησης με βασικό περιορισμό το διατιθέμενο προϋπολογισμό. Συνολικά θεωρήθηκαν ογδόντα τέσσερα (84) διαφορετικά σενάρια βελτιστοποίησης. Τα αποτελέσματα από τις διάφορες επιλύσεις του μοντέλου καταδεικνύουν ότι όσο αυξάνεται ο διαθέσιμος προϋπολογισμός, αυξάνεται ο αριθμός των αερολιμένων στους οποίους ενεργοποιούνται ενέργειες αναβάθμισης, όχι όμως με αναλογικό τρόπο. Επιπροσθέτως, προσδιορίστηκε η σειρά προτεραιότητας των ενεργειών τους με τους υψηλότερους συντελεστές μεταβολής απόδοσης στους αερολιμένες με τους υψηλότερους συντελεστές σπουδαιότητας. Ωστόσο, προκύπτει ότι η βέλτιστη κατανομή των πόρων δε συνδέεται γραμμικά με το ύψος του προϋπολογισμού, το κόστος των ενεργειών  και την κλιμάκωση των επενδύσεων. Τέλος, για κάθε περίπτωση διαπιστώθηκε ότι η χρονική μετακύλιση του  προϋπολογισμού αποδίδει περισσότερο στην αξιοποίηση του διατιθέμενου κεφαλαίου.