Εισαγωγή: Η χρήση κράνους είναι το πιο αποτελεσματικός τρόπος για τη μείωση των τραυματισμών στο κεφάλι και των θάνατων που προκύπτουν από ατυχήματα με μοτοσυκλέτα. Στόχος αυτής της εργασίας είναι η ανάλυση της χρήσης κράνους στην Ελλάδα και ο προσδιορισμός των σχετικών καθοριστικών παραγόντων. Μέθοδος: Η χρήση κράνους στην Ελλάδα καταγράφηκε μέσω επιτόπου έρευνας παρατήρησης. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν χρησιμοποιήθηκαν για την ανάπτυξη ενός δυαδικού μοντέλου λογιστικής παλινδρόμησης. Οι ανεξάρτητες μεταβλητές που χρησιμοποιήθηκαν ήταν: η ώρα της ημέρας, ο τύπος της μοτοσυκλέτας, το είδος και τα χαρακτηριστικά των μοτοσυκλετιστών (φύλο, ηλικία, θέση στη μοτοσυκλέτα). Για την ποσοτικοποίηση της επιρροής κάθε μεταβλητής στη χρήση κράνους υπολογίστηκαν οι αντίστοιχες ψευδο-ελαστικότητες. Αποτελέσματα: Η έρευνα φανέρωσε χαμηλά ποσοστά χρήσης κράνους. Τα ποσοστά χρήσης σε αστικές περιοχές είναι πολύ υψηλότερα από ό,τι σε μη αστικές και για τους οδηγούς μοτοσυκλετών μεγάλου κυβισμού. Με βάση τις τιμές ψευδο-ελαστικότητας, η μεταβλητή με τη μεγαλύτερη επίδραση στη χρήση κράνους είναι ότι ο τύπος του αναβάτη (οδηγός). Σημασία για τη βιομηχανία: Ο προσδιορισμός ορισμένων παραμέτρων που επηρεάζουν τη συμπεριφορά των μοτοσυκλετιστών στην Ελλάδα σχετικά με τη χρήση κράνους και τα σχετικά αποτελέσματα μπορεί να αξιοποιηθούν από τους αρμόδιους για την πολιτική οδικής ασφάλειας, καθώς και τις βιομηχανίες μοτοσυκλετών, σε μελλοντικές προσπάθειες για την αύξηση της χρήσης κράνους στην Ελλάδα. Συμπεράσματα: Η χρήση κράνους θα πρέπει να εφαρμόζεται αυστηρά στο σύνολο των μοτοσυκλετιστών. Θα πρέπει επίσης να εξετάζεται η υλοποίηση εκστρατειών ενημέρωσης για την προώθηση της εκπαίδευσης των μοτοσυκλετιστών παράλληλα με μέτρα επιτήρησης. Γενικά, είναι απαραίτητο να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση για τον κίνδυνο που περικλείει η οδήγηση χωρίς κράνος.