Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η ανάλυση της οδικής ασφάλειας στην Ελλάδα. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιήθηκε η μεθοδολογία «SUNflower footprint», όπου το οδικό επίπεδο κάθε χώρας αναλύεται ιεραρχικά σε σχέση με όλα τα συστήματα της οδικής ασφάλειας, από δομικά και πολιτισμικά στοιχεία, υφιστάμενα προγράμματα και μέτρα, δείκτες απόδοσης που απεικονίζουν το σημερινό επίπεδο λειτουργικότητας της οδικής ασφάλειας, μέχρι τον αριθμό των αποτελεσμάτων (δηλαδή τα οδικά ατυχήματα και τα θύματα) που προκύπτουν από αυτό το επίπεδο οδικής ασφάλειας και τις ενδεχόμενες κοινωνικές δαπάνες. Σε αυτό το πλαίσιο μια πληθώρα δεδομένων συλλέγεται και αναλύεται, συμπεριλαμβανομένων των δεδομένων από την Ελληνική Στατιστική Αρχή και άλλες εθνικές πηγές δεδομένων, καθώς και από διάφορα διεθνή αρχεία δεδομένων (π.χ. «CARE», «ERSΟ», «Eurostat», «IRTAD», etc.) και ερευνητικά προγράμματα («SARTRE»). Η ανάλυση επιβεβαίωσε ότι η Ελλάδα έχει μια από τις χειρότερες αποδόσεις όσον αφορά την οδική ασφάλεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ετήσιο κοινωνικό κόστος των οδικών ατυχημάτων εκτιμάται στα 4 δισεκατομμύρια ευρώ. Επιπρόσθετα, η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από αυξημένη κυκλοφορία μοτοσυκλετιστών και πεζών, το οποίο συνδέεται με ένα σημαντικό ποσοστό των συνολικών νεκρών της τάξης του 42%. Οι Έλληνες οδηγοί παρουσιάζουν επιθετική και επικίνδυνη συμπεριφορά, καθώς και χαμηλή συμμόρφωση προς τους κανόνες της οδικής κυκλοφορίας. Παρόλα αυτά, οι νεκροί μειώνονται με την πάροδο του χρόνου (37% σε σχέση με την έναρξη του αιώνα), λόγω της σημαντικής αύξησης της επιβολής της οδικής ασφάλειας, την εισαγωγή ενός αυστηρότερου Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας καθώς και λόγω του προγράμματος ανάπτυξης αυτοκινητοδρόμων τη τελευταία δεκαετία. Τέλος, η (μέχρι πρόσφατα) έλλειψη μιας κεντρικής αρχής επιφορτισμένη, με τα αποτελέσματα οδικής ασφάλειας περιορισμένης αποδοτικότητας και εφαρμογής σε πολλά προγράμματα οδικής ασφάλειας και μέτρα που προτείνονται στα εθνικά στρατηγικά σχέδια της τελευταίας δεκαετίας.